แสงทองที่ตรงเส้นขอบฟ้า
ระหว่างคำว่าพบเจอและต้องลา
เป็นช่วงเวลาที่ฟ้าสวยงามที่สุดแล้ว
ชื่นชมได้เพียงแค่ชั่วพริบตา
ดื่มด่ำทุกๆ วินาทีที่ผ่าน
ก่อนดวงอาทิตย์จะลับไปจากสายตา
อยากคว้าเอา (เธอ) ไว้เท่าไร
ก็ไม่อาจจะเริ่มใหม่
ทำได้เพียงคิดถึงเธอทุกทีที่มอง ฟ้าที่กำลังเปลี่ยนสีอย่างนี้
ไม่ต่างอะไรกับตอนนั้น
ที่ฉันและเธอได้เคยรักกัน แม้ไม่นานแต่อย่างน้อยได้พบ
ช่วงเวลาที่ครั้งหนึ่งเคยสวยงาม
แค่เสี้ยวนาทีที่ยังพบเธอ
ระหว่างตอนที่เผลอละเมอตอนตื่น
ลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเป็นความฝัน
อยากคว้าเอา (เธอ) ไว้เท่าไร
ก็ไม่อาจจะเริ่มใหม่
ทำได้เพียงคิดถึงเธอทุกทีที่มอง ฟ้าที่กำลังเปลี่ยนสีอย่างนี้
ไม่ต่างอะไรกับตอนนั้น
ที่ฉันและเธอได้เคยรักกัน แม้ไม่นานแต่อย่างน้อยได้พบ
ช่วงเวลาที่ครั้งหนึ่งเคยสวยงาม
แค่เสี้ยวนาทีที่ยังพบเธอ
ระหว่างตอนที่เผลอละเมอตอนตื่น
ลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเป็นความฝัน
(ไม่รู้ว่าอนาคตจะได้เจอไหม แค่หวังว่าในสักวันหนึ่งฉันจะได้พบมัน)
ความรู้สึกที่คล้ายตอนเราพบกัน
หากเจออีกครั้ง ฉันจะกอดเอาไว้
ทำได้เพียงคิดถึงเธอทุกทีที่มอง ฟ้าที่กำลังเปลี่ยนสีอย่างนี้
ไม่ต่างอะไรกับตอนนั้น
ที่ฉันและเธอได้เคยรักกัน แม้ไม่นานแต่อย่างน้อยได้พบ
ช่วงเวลาที่ครั้งหนึ่งเคยสวยงาม
ทำได้เพียงคิดถึงเธอทุกทีที่มอง ฟ้าที่กำลังเปลี่ยนสีอย่างนี้
ไม่ต่างอะไรกับตอนนั้น
ที่ฉันและเธอได้เคยรักกัน แม้ไม่นานแต่อย่างน้อยได้พบ
ช่วงเวลาที่ครั้งหนึ่งเคยสวยงาม